Mens en lijden: verschillen in geloven

Klik hier om een kijkje te nemen op een site over de uitvaartdiensten in verschillende religies. 

Mijn besluit:

Katholieken

Ik schrik ervan dat katholieken vroeger niet mochten gecremeerd worden. Persoonlijk zou ik liever begraven worden, als je begraven wordt blijft je lichaam langer bestaan. Ik vind cremeren veel enger, want er blijft bijna niets meer van je over. Als je begraven wordt gaat dit eerder geleidelijk aan. 

Bij de katholieken worden de overledenen op Allerzielen herdacht. Ik vind dat wel goed, dat er een dag wordt gemaakt om nog eens aan de overledenen te denken. Toch vind ik dat je aan een dierbare overledene meer moet denken dan alleen op die dag. Ik vind dat er op Allerzielen eens een kaarsje mag gebrand worden. Een kaarsje staat voor mij voor hoop op iets goeds. Ook als ik examens heb, steekt mijn mama soms een kaarsje aan, dan denk ik dat het zal helpen en heeft het me een beter gevoel. 

Niet alle sacramenten vind ik even belangrijk. Het huwelijk vind ik het belangrijkst. Omdat dat een teken is dat je elkaar zal trouw blijven en voor elkaar zal zorgen, ook als het iets minder goed gaat. Ik vind het belangrijk dat je in het leven vecht voor elkaar en dat je je best doet voor elkaar. Ik vind het leuk dat er bij dit sacrament trouwringen horen, zo toon je dat je verbonden bent met elkaar. Ik vind het belangrijk dat je je in je leven kan verbinden aan iemand. Ik denk dat de ziekenzalving wel een troost kan zijn en de angst voor de dood kan wegnemen. Toch denk ik dat dit voor echte katholieken enkel van toepassing is. Het doopsel vind ik een minder belangrijk sacrament, omdat ik vind dat het kind zelf moet kiezen of het wel wil katholiek zijn. Wel zou ik mijn kind laten dopen om de traditie niet te verbreken.

Ik vind dat het Christendom wel een goed beeld heeft voor het leven na de dood. Ik vind het rechtvaardig dat mensen niet zomaar naar de hemel gaan als ze gezondigd hebben en zich niet terug bekeren. Wel vind ik het beangstigend. Soms ben ik bang dat de verhalen in het Christendom toch echt zijn en dat ik naar de hel zal gaan, omdat ik er niet meer volledig in geloof. Wel denk ik net zoals katholieken dat er iets is na de dood. 

Ik zou de dienst wel laten doorgaan in de kerk, voor het ritueel en omdat mijn ouders zeer gelovig zijn. Ook omdat er in de bijbel belangrijke waarden in staan, waar we rekening moeten mee houden. Ik heb niets tegen het katholiek geloof, want ik vind dat er achter elk verhaal een mooie symboliek zit. 

De avondwake en de uitvaartmis. Ik wist niet dat er in het katholiek geloof een avondwake bestond. Ik zou het niet er vinden als die 2 samenvallen. Wel vind ik het soms belangrijk dat de beste vrienden en de familieleden de kans krijgen om nog eens alleen te zijn bij de overledene (vb. in het mortuarium). Als ze daar de kans niet toe krijgen, is het volgens mij moeilijker om het te verwerken, want ze hebben de persoon geen laatste keer meer kunnen groeten. Natuurlijk hangt dat van persoon tot persoon af. Ik denk dat ik wel de nood zou hebben om nog eens met een kleine groep bij de dierbare overledene te zijn, ik zou het onvriendelijk/ respectvol vinden moest ik de overledene niet gaan groeten. Op de begrafenis zelf groeten vind ik minder persoonlijk. Ik vind het belangrijk dat tijdens de begrafenis de overledene nog bedankt wordt en dat de levensloop nog eens overlopen wordt. Na de begrafenis is er vaak nog een koffietafel, dit vind ik persoonlijk ongepast. Sommige mensen lachen dan aan de koffietafel en ik vind dat niet passen voor zo'n dag. Ik vind dat dit kan met het gezin, maar niet met alle vrienden en kennissen erbij.  

Protestanten 

Ik vind het erg dat ze in de protestantse kerk vroeger geen kerkelijke dienst houden voor de overledene omdat gelovigen er toch niets meer kunnen aan doen. Ook al is er misschien geen leven meer na de dood, toch vind ik dat je dat moet doen uit respect en dankbaarheid voor de persoon. Ook denk ik dat het rouwproces van de familie en vrienden enkel kan gebeuren wanneer alles nog eens op een rijtje wordt gezet over het leven van die persoon. Ik denk dat familie en vrienden er veel steun aan hebben als er veel mensen naar de begrafenis komen, zo beseffen ze dat ze er niet alleen voor staan. Ook vind ik het belangrijk dat er voor de familie veel ruimte is om een persoonlijk karakter te geven aan de viering. 

Soms denk ik ook dat je lichaam niet meer overblijft na de dood, maar enkel je Geest die kan rondzweven op aarde en in het heelal. Ook denk ik soms dat je terug herboren wordt, en dat dat leven gebaseerd is je vorig leven (je wensen, hoe je geleefd hebt,...)

Sommige handelingen in de kerk, vind ik net als bij de protestanten eerder bijgeloof (gewijd water), maar toch zou ik zeker alle handelingen willen hebben op mijn begrafenis, omdat er mooie betekenissen achter zitten. Ik lees ook dat protestanten minder rituelen toepassen, maar meer persoonlijke gesprekken. Op een begrafenis vind ik ook dat persoonlijke gesprekken belangrijker zijn dan rituelen. 

Ook vind ik het belangrijk dat de pastoor weet hoe de persoon was en dit ook verwerkt in wat hij zegt. Ik vind het belangrijk dat er vooraf gesprekken zijn tussen de pastoor en de vrienden en familie. Persoonlijk vind ik wel een pastoor niet zo belangrijk, het is niet omdat je zoveel er voor hebt geleerd en je leeft voor God, dat je daarom beter bent dan een ander en meer kan doen. Volgens mij kan een gewoon mens ook de rituelen op de begrafenis uitvoeren. Ook een non is daar volgens mij even geschikt voor als een pastoor. Ik vind het een beetje discriminatie van de vrouw dat enkel mannen priesters mogen worden. Ik vind het goed dat er in het protestants geloof een predikant is die vooraf contact heeft met vrienden en familie van de overledene en dit verwerkt in zijn misviering. Ik vind het goed dat er bij de protestantse kerk dominees zijn die praten met de overledene en hen steunen, volgens mij is dit in het katholiek geloof afstandelijker. De ziekenzalving in het Katholiek geloof is ook niet echt persoonlijk. 

Joden

Ik vind dat iedere persoon zelf mag kiezen hoe hij/ zij begraven wil worden. Ik zou niet graag los in de aarde willen begraven worden, maar ik zou een kelder vinden. Ik zou het erg vinden dat dit niet zou mogen als je Jood zou zijn. Het is dan wel misschien wat minder eerlijk tegenover mensen die arm zijn, maar ik vind dat iedereen het zelf moet kiezen. 

Volgens mij kan er wel een mogelijkheid zijn dat leven en dood geen 2 aparte werelden zijn. Soms denk ik dat de Geesten hier gewoon rondzweven en dus eigenlijk bij ons zijn. Ik denk niet dat God de aarde heeft geschapen, dus geloof niet zoals de Joden wel geloven, dat wij in Zijn sporen gaan. 

Bij de Joden mag de begrafenis niet geregeld worden als de stervende nog leeft. Als ik zou weten dat ik binnenkort zou sterven, zou ik toch wel graag willen dat ik zelf een beetje mijn begrafenis kan bepalen (bijv. foto op prentkaartje, kleren die ik aanheb in de kist,...) 

In het jodendom hebben de mensen het recht om te leven en ook het recht om te sterven. Bij het jodendom is de kwaliteit van het leven en de kwaliteit van het sterven belangrijk. 

De naasten hebben de taak de stervende te beschermen tegen het alleen zijn op het moment van sterven, maar ook hem zoveel rust te geven dat hij zijn eigen stervensproces zo goed en bewust mogelijk door kan maken. Zij mogen de stervende niet aanraken om het stervensproces niet te beïnvloeden. Zelfs een kussen wordt niet opgeschud. Ook zorgverleners moeten de stervende zo min mogelijk aanraken of verleggen. 
Bron:  http://www.nik.nl/2006/03/de-betekenis-van-het-sterven-een-praktisch-inzicht-in-het-naderende-levenseinde-en-het-overlijden/#sthash.Mo7Qp5DO.dpuf

Ik vind het erg dat ze de stervende niet mogen aanraken. Ik denk dat dit noodzakelijk is voor de stervende en voor de familie, dat ze elkaar nog een laatste keer kunnen vastnemen. Het sterfproces is volgen mij een emotioneel moment, waar je steun en troost nodig hebt van anderen. 

Als de patiënt stervende wordt verklaard, moeten alle mogelijke hulpmiddelen om de patiënt nog in leven te laten blijven, weggenomen worden. Ook euthanasie is verboden in het jodendom. Ik vind het erg dat een stervende niet zelf kan kiezen wanneer hij dood gaat. Soms kunnen mensen erg afzien als ze sterven, ik vind het erg dat ze dan niet mogen verdoofd worden zodat ze minder lijden. Dis is omdat de mens volgens het jodendom de plicht heeft om te leven en de plicht heeft het leven zo lang mogelijk te verlengen. 

Wanneer de patiënt gaat sterven, wordt er zeer veel gebeden. Ik denk dat het voor joodse mensen wel veel hoop heeft en moed. Toch zou ik het lastig vinden om op het moment dat ik sterf nog te bidden, ik zou eerder uitgebreid afscheid nemen van familie en vrienden denk ik. 

Ik denk ook dat het stoffelijk deel van de mens niets meer betekend. Dat het juist de ziel van de mens is dat verder leeft, in een ander lichaam of als een Geest. 

De Joden krijgen een vrijstelling van hun religieuze verplichtingen, dit vind ik raar. Ik vind dat als je gelovig bent, je dit altijd moet laten merken, ook in moeilijke tijden moet je tonen aan God dat je je geloof niet opgeeft. 

Als je dood bent word het lijk gewassen, mannen wassen enkel lijken van mannen, vrouwen enkel lijken van vrouwen. Dit vind ik wel een goede voorwaarde. 
Ik vind het erg dat menstruerende vrouwen het lijk niet mogen aanraken.  Ook vind ik het erg dat er geen visueel afscheid is, ik denk dat dit voor de familieleden en vrienden dan nog moeilijker is om te verwerken. Wel begrijp ik waarom dit zo is, de joden geloven namelijk dat het Goddelijke en het menselijke deel er uit is. Soms denk ik dat ook wel, want ik denk dat je zelf een geest wordt en je ziel uit je lichaam gaat.
De stervende kan ook niet kiezen wat hij draagt, persoonlijk zou ik dat liever kiezen, zo kan je iets dragen dat veel voor je heeft betekend. In het jodendom is respect voor de overledene belangrijk, ik vind dit even belangrijk als het steunen van de nabestaanden. Daarom mogen joden elkaar niet troosten voordat de dode begraven is, dit vind ik zeker overdreven. Ik vind dat op dat moment het even erg is voor de personen die leven, als voor de persoon die gestorven is. 
Als je jood bent is cremeren verboden, dit is ook geen voordeel vind ik. 

Ik vind dat joden weinig vrijheid hebben in het bepalen van hun lijden en hun dood. 

Moslims

Ik vind dat moslims aan de ene kant gelijk hebben dat ze zich in het buitenland laten begraven omdat ze bang zijn dat hun graf snel zal worden opgeruimd. Maar toch vind ik dat het wel vervelend is voor de nabestaanden, ze kunnen niet veel meer aan het graf van de overledene staan om te rouwen. 

Voor moslims is het best dat je je begraaft waar je sterft. Ik vind het belangrijk dat je begraven wordt in de stad of gemeente waar je hebt geleefd, zo heb je er nog altijd een soort van verbintenis mee. Ook daar zullen waarschijnlijk veel kennissen, vrienden leven.

Het omgaan met een dood lichaam is voor de Islam zeer duidelijk: 'Voor het lichaam moet men respect hebben in overeenstemming met het respect dat men voor de levnde heeft. Het mag op geen enkele wijze verminkt, ontheiligd of verfraaid worden. Het moet zo veel mogelijk met rust worden gelaten. 
Hier sluit ik ook bij aan, het is niet omdat iemand dood is, dat je geen respect meer moet hebben voor het lichaam. Het laatste wat je kan doen voor die persoon is hem op een verzorgde manier begraven. De ziel of geest van de persoon zal er niet veel aan hebben, maar het is toch een vorm van respect. 

Een moslim mag de stervende ook nooit alleen laten. Ik vind dat de stervende daar zelf mag over beslissen, maar persoonlijk zou ik dan ook liever niet alleen zijn. 

Moslims mogen niet eten, drinken en roken bij de aanwezigheid van de overledene, dit vind ik ook een vorm van respect. Stel dat ik later een geest ben na mijn dood en ik zie dat de andere zitten te eten, te lachen, te roken,... als ik daar lig, zou ik dat wel erg vinden. 

Geslachtsorganen worden bedekt tijdens het wassen. Dit vind ik ook goed, want ik vind dat het recht op privacy ook niet mag geschonden worden na de dood. Ik zou ook niet graag hebben moest iedereen mij als ik dood ben in mijn blootje zou kunnen bekijken. 

Het lichaam bij een moslim wordt 3 keer gewassen, dit vind ik wel overdreven. Ik vind 1 keer voldoende, want dat doe je in het dagelijks leven ook en dan ben je ook hygiënisch. Ook wordt de overledene op de rechterzij gelegd, wat ik wel raar vind. Tijdens de begrafenis wordt er ook veel gebeden. 

Bij het graf wordt het lichaam uit de kist getild en in het graf op zijn zij gelegd, met zijn aanzicht naar Mekka.  Dit vind ik wel eng, de kist wordt niet meer gebruikt en het lichaam gaat zomaar in de grond. Ik vind dat het dan ook niet de moeite was om het lichaam zoveel te wassen. Ik ben wel niet tegen de cultuur, want zij geloven daar nu eenmaal in. Het graf wordt niet versierd enkel worden er stenen gelegd om de plaats aan te duiden. Ik vind het allemaal zeer eenvoudig. Ik zou toch graag hebben dat mijn graf nog versierd wordt, zo kan ik misschien als geest zien wie vaak aan mij denkt. Ook mag het graf niet worden geruimd en komt er maar 1 overledene in een graf liggen. 

Na de begrafenis is er eerst een rouwperiode van 3 dagen. Ik vind het goed dat de nabestaande dan eten krijgt van familie en buren, zo heeft de nabestaande tijd om na te denken. De weduwen mogen na die drie dagen geen sieraden en make-up dragen gedurende 4 maanden en 10 dagen. Dit vind ik wel overdreven. Ook wordt er door de familie 40 dagen gebeden om de overledene. 

Moslims mogen niets vragen aan de overledene, ook mogen ze niet naar het graf gaan om te bidden. Dit zou ik wel missen, ook vind ik het raar dat ze niets meer mogen vragen aan de overledene, zo krijg je niet meer de kans om nog een beetje contact te zoeken met de overledene. 

Hindoes

bron: http://doodeenvoudig.nl/bibliotheek/verderlezen/levennadedood/hindoeisme

In het hindoeïsme is er een sterk verband tussen leven en dood, vernietiging en schepping. De Goden en Godinnen van de dood, zijn tegelijk de Goden en Godinnen van het nieuwe leven. Zo is de persoonlijke dood niet alleen het einde van een periode, maar tegelijk het begin van een nieuwe fase in het leven. Het leven is oneindig, geboorte en dood zijn slechts overgangen.

Na de dood blijft de ziel van de overledene bestaan. Deze onsterfelijke ziel zal, na een tussenperiode, geboren worden in een nieuw lichaam. Deze kringloop van wedergeboorte (samsãra) is gebaseerd op het begrip karma. ‘Karma’ betekent in het hindoeïsme ‘handelen’. In het aardse leven kan je positief of negatief karma opbouwen, door goed of slecht te handelen. Dit karma bepaalt hoe je volgende leven eruit zal zien. Zo kan je, als je karma erg slecht is, in een hellewezen of een dier incarneren. Als je in dit leven erg arm bent, of nare dingen meemaakt, komt dat doordat je je in een vorig leven slecht hebt gedragen. Het geloof in karma zorgt ervoor dat het leven niet willekeurig is, alles heeft oorzaak en gevolg: wat je zaait zal je oogsten. Of: eigen schuld, dikke bult. Zo is het geloof in karma ook een waarschuwing: je kan je maar beter goed gedragen, anders zou je het in een volgend leven wel eens erg slecht kunnen krijgen.

Maar het is niet alleen het karma dat je wedergeboorte bepaalt. De gedachten die je hebt op het moment van sterven, bepalen tevens hoe het verder met je ziel zal gaan. Daarom dragen hindoes aan mensen die stervende zijn heilige teksten voor.

De hindoes geloven dat crematie de snelste manier is om terug te keren naar de Bahm, de oerbron. De dood wordt meestal positief ervaren, omdat het leven maar tijdelijk is. Hindoes geloven in reïncarnatie, hun zielen zullen na het sterven in een ander omhulsel terecht komen. Soms geloof ik dit ook, want in sommige mensen zie ik een dier, dan denk ik dat ze in hun vorig leven dat dier zijn geweest. Ik vind het moeilijk om te weten in wat ik geloof, omdat er zo veel verschillende mogelijkheden zijn en we er ook niet zeker van zijn. Zelf zou ik toch niet graag hebben dat je na het sterven in een ander omhulsel terecht komt, want dat kan je ook ongelukkig maken. Als je bijvoorbeeld als een gans geboren worden in een bedrijf waar ze foie gras kweken, dan moet je toch echt ongelukkig zijn. 

Bij een stervende, wordt er ook een afscheidsritueel toegepast. Er wordt een druppel water door de zoon of de man in de mond van de stervende gebracht. Water symboliseert volgens de hindoes het leven, de vergankelijkheid en de oneindigheid. Persoonlijk denk ik dat je via reïncarnatie niet kan blijven leven. Water is niet oneindig, want door de klimaatverwarming zal water verdwijnen en zal de wereld vergaan. Volgens mij is er meer kans op eeuwig leven als geest of in een hemel, dan als reïncarnatie. 

Een priester leest voor en bidt met hem en zijn familie, ik vind het goed dat de priester zo dicht bij de mensen staat. Ik vind het ook goed dat dit ritueel nog altijd kan uitgevoerd worden als de persoon reeds dood is, zo is het voor iedereen gelijk.

Hier krijgt de dode ook vaste kleren aan. Aan de ene kant is het wel mooi, het toont een soort van eenheid, want iedereen die hindoe is heeft die kleren aan. Maar aan de andere kant, is het ook handig als je zelf kan beslissen wat je aan zal doen. 

De Priester bid samen met de nabestaanden, vrienden en kennissen in de ontvangstzaal van het rouwcentrum. Er wordt een aardewerken schoteltje met ongezouten boter aangestoken. Ook wordt er in een bokaal water geschonken voor de zielrust van de overledene. Ook thuis wordt dit ook toegepast. Dit is allemaal symboliek eigen aan het geloof, waar ik wel respect voor heb. 

Eerbetoon aan Brahm:

Op de dag van de crematie scheert een zoon of -als een zoon ontbreekt- een andere man uit de familielijn van de man, zijn hoofdhaar af, omdat hij bij de uitvaartplechtigheden als offeraar gaat optreden.

In het rouwcentrum wordt een plechtigheid gehouden waarbij de priester vijf eivormige balletjes, 'pindhs', maakt van rijstmeel, honing, melk, klare boter, suiker en sesamzaad. Eten symboliseert voor hindoes het leven en is een manifestatie van het goddelijke; zonder eten kon de overledene niet hebben bestaan. Het pindh-ritueel vormt een eerbetoon aan Brahm. Het aantal vijf staat voor de vijf elementen en de eivorm symboliseert de twee-eenheid van lichaam en ziel.
De balletjes worden in doeken gelegd en geofferd door ze in de kist te leggen; een bij iedere hand, een bij het hoofd, een bij de buik en een bij de voeten. Dit vind ik wel een mooie symboliek, maar ik geloof er niet in dat dit een verschil zal maken.

De nabestaanden leggen ook nog bloemen, geurige stoffen en rijstkorrels in de kist en bidden en zingen daarbij. Het is wel leuk dat je zo in de watten wordt gelegd door je vrienden, toch is het allemaal symboliek. Volgens mij is dit wel wat verspilling van de producten. 

Als de persoon is gecremeerd, wordt de as in het water uitgestrooid, omdat water een belangrijke symboliek heeft bij de hindoes. 

Ik vind het hindoeïsme mooie symbolieken/rituelen hebben, maar ik vind dat je niet met zekerheid kan zeggen dat reïncarnatie bestaat. 

De familie erna 10 dagen somber en vegetarisch. 

Persoonlijk vind ik het christendom het minst respectvolle rouwproces hebben. Na de begrafenis wordt er nog koffie gedronken, wat ik niet respectvol vind. Ik vind dat je toch een soort van rouw moet tonen en respect moet tonen voor de persoon die overleden is, door te bidden, in intieme kring samen te zijn,... 

Boeddhisten 

bron: http://www.zuidoostaziemagazine.com/boeddhisme-voor-beginners/

In tegenstelling tot zowat alle andere godsdiensten, kent het boeddhisme geen god of goden. Geen almachtig opperwezen dat beslist over de mens dus. Centraal in het boeddhisme staat het begrip karma. Simpel uitgelegd: als je iets goed doet, zal het je goed vergaan. En omgekeerd: wie slecht doet, zal het slecht vergaan. Of zoals de Engelsen zeggen: ‘what goes around, comes around’.

Daarnaast geloven boeddhisten ook niet in een leven na de dood. Of toch niet zoals wij dat kennen. Er is geen hemel of hel. Je reïncarneert gewoon. Als je het idee van karma aan het idee van wedergeboorte koppelt, heb je meteen ook de verklaring waarom boeddhisten hun lot gewoon ondergaan. Wie arm is, zal in z’n vorig leven wel slecht hebben gedaan. Wie rijk is, zal in z’n vorig leven goed hebben gedaan. En daar berusten boeddhisten in.

Ik vind dat er in dit geloof wel veel elementen zitten waar ik me bij aansluit, ik geloof ook niet echt in een God. Wel denk ik dat je leven nu bepaalt doe je leven na de dood er uit zal zien of je reïncarnatie.