Ik stel me
vaak vragen zoals: 'Wat is de zin van het leven?' Ik maak me ook vaak zorgen over wat er zal
gebeuren als we dood zijn. Vroeger heb ik me nog vaak druk gemaakt en was ik er
bang voor, nu nog altijd. Ook ben ik bang om vroeg te sterven. Ik wil graag een
zinvol leven hebben, volgens mij is een zinvol leven iets betekenen voor
anderen of voor de wereld. Ook vind ik
een zinvol leven, genieten van het leven, maar op de juiste manier. Ik vind dat
we moeten genieten van het leven, niet ten koste van anderen. Ik vind het niet
goed dat wij in de Westerse maatschappij maar verspillen en vervuilen, ten
koste van het Zuiden.
Bijvoorbeeld:
De reportage van Koppen XL die het
afgelopen seizoen het meest over de tong is gegaan, is zeker die over de
wegwerpmaatschappij. Vele kijkers reageerden achteraf dat de reportage hun ogen
heeft geopend. Op donderdag 26 juli zet Koppen XL De wegwerpmaatschappij daarom
opnieuw op het programma.
Peggy is mama van drie kinderen en heeft dus veel monden te voeden. Elke woensdag gaat ze inkopen doen. En elke keer weer moet ze in haar koelkast eerst plaats maken voor al het nieuwe eten dat ze gekocht heeft. Half opgegeten etenswaren en zelfs ongeopende verpakkingen die een dagje na datum zijn, belanden zonder pardon in de vuilniszak. Wie dat tafereel herkent, is zeker geen uitzondering.
Koppen XL neemt op donderdag 26 juli de "wegwerpmaatschappij" kritisch onder de loep. Het begint al bij de producenten zelf. Een meloen of komkommer die niet het perfecte gewicht of uitzicht of de perfecte kleur heeft, vliegt meteen de afvalcontainer in. In bedrijfs- en schoolkantines gaan bordenvol verloren omdat ze niet worden leeggegeten. En in alle warenhuizen samen worden elke dag tonnen voedsel weggegooid omdat de vervaldatum te kortbij is.
We zijn blijkbaar als de dood dat eten even over datum is, terwijl deskundigen het erover eens zijn dat die producten nog perfect eetbaar zijn. "We moeten dit perverse systeem stoppen", dat vinden alvast enkele containermannen. Die halen bewust hun eten uit de afvalcontainers van de warenhuizen en producenten. Zo veel zelfs dat ze het onmogelijk zelf allemaal kunnen opeten.
De wegwerpmaatschappij, een confronterende Koppen XL, want ironisch genoeg gebeurt dat allemaal terwijl mensen honger lijden.
Peggy is mama van drie kinderen en heeft dus veel monden te voeden. Elke woensdag gaat ze inkopen doen. En elke keer weer moet ze in haar koelkast eerst plaats maken voor al het nieuwe eten dat ze gekocht heeft. Half opgegeten etenswaren en zelfs ongeopende verpakkingen die een dagje na datum zijn, belanden zonder pardon in de vuilniszak. Wie dat tafereel herkent, is zeker geen uitzondering.
Koppen XL neemt op donderdag 26 juli de "wegwerpmaatschappij" kritisch onder de loep. Het begint al bij de producenten zelf. Een meloen of komkommer die niet het perfecte gewicht of uitzicht of de perfecte kleur heeft, vliegt meteen de afvalcontainer in. In bedrijfs- en schoolkantines gaan bordenvol verloren omdat ze niet worden leeggegeten. En in alle warenhuizen samen worden elke dag tonnen voedsel weggegooid omdat de vervaldatum te kortbij is.
We zijn blijkbaar als de dood dat eten even over datum is, terwijl deskundigen het erover eens zijn dat die producten nog perfect eetbaar zijn. "We moeten dit perverse systeem stoppen", dat vinden alvast enkele containermannen. Die halen bewust hun eten uit de afvalcontainers van de warenhuizen en producenten. Zo veel zelfs dat ze het onmogelijk zelf allemaal kunnen opeten.
De wegwerpmaatschappij, een confronterende Koppen XL, want ironisch genoeg gebeurt dat allemaal terwijl mensen honger lijden.
Door de
maatschappij en de regels van de maatschappij, kunnen we niet meer solidair
zijn. We genieten niet meer op de juiste manier, we genieten ten koste van
anderen. Ik vind dat er iets moet gedaan worden aan die wegwerpmaatschappij.
Toch stel ik
me soms de vraag: 'Waarom zou ik moeten mij inspannen en werken als we toch dood
gaan?' Soms vind ik dat de handelingen in de maatschappij niet zinvol zijn en
eerder tijdsverspilling. Ik vind dat we moeten genieten van het leven, maar
soms vind ik dat de maatschappij dit belemmerd. We moeten verplicht leren, we
moeten geld verdienen om te kunnen leven,…Soms vind ik het spijtig dat het
allemaal zo uitgedraaid is en dat we er niet meer van onderuit kunnen. We
moeten meedraaien in de maatschappij, geld is belangrijk en het geluk van
anderen en jezelf is niet meer belangrijk. Soms wou ik dat de wereld anders in
elkaar zat en dat iedereen solidair was en elkaar hielp. Dat rijkdom niet
belangrijk was, maar gelukkig zijn.
Bijvoorbeeld:
op schoolvlak krijgen kinderen,
jongeren soms niet de kans om te genieten van de jonge jaren. Soms vind ik dat
we kinderen en jongeren te veel werk geven en naar school laten gaan, waardoor
ze niet kunnen genieten. Ik vind sommige vakken in het middelbaar onnodig, soms
moeten we dingen leren om dan toch weer te vergeten.
Als ik later kleuterjuf
wordt, vind ik het belangrijk dat ik de kleuters voldoende laat genieten van
het leven en dat de kleuters niet verplicht worden om van alles te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten