zaterdag 26 oktober 2013

Mens en samenleving, Paul Verhaeghe: niet ieder mens is verantwoordelijk voor eigen succes of mislukking



Ik vind het erg dat mensen tegenwoordig soms zo egoïstisch zijn, ze zijn alleen bezig om zelf zoveel mogelijk succes te hebben en om zo in een zo hoog mogelijke klasse te raken. 

Ik ben een persoon die rekening hou met anderen denk ik. Ik denk dat het vroeger ook zo was dat ieder mens streeft naar succes, maar dat dit nu extremer en negatiever is en het ergere gevolgen heeft.

Zelf is mijn doel om een succesvolle leerkracht te worden, maar ik wil ook anderen helpen om het ook te bereiken. Moest het niet lukken zou ik mij waarschijnlijk ook een mislukkeling voelen. Dit gevoel had ik ook al toen ik er niet door was voor mijn rijexamen, nu heb ik faalangst om het nog eens te proberen.


Vele mensen denken aan zichzelf en halen winst uit anderen. Ik vind het erg dat je ofwel succes hebt ofwel een mislukkeling bent. Er bestaat bijna geen middenklasse meer. Volgens mij zijn er meer mensen die worden gebruikt als product en onzichtbaar zijn dan mensen met erkenning.

Vb. In een fabriek hebben arbeiders niet te zeggen, ze moeten werken en luisteren wat de baas zegt. Volgens mij hebben die mensen op hun werk ook geen echte voldoening over de job die ze uitvoeren.

Zelf ben ik er ook bang voor, ik zou nooit willen in een fabriek werken omdat ik geen plezier zou hebben aan mijn leven. Ik wil het gevoel hebben dat mijn leven zinvol is door kleuters iets bij te leren en geen goede leerkracht te zijn.
Ik vind dat iedere persoon moet het gevoel hebben dat ze niet niets zijn, op dat vlak vind ik dat de samenleving moet veranderen. Ik vind dat we terug moeten leren solidair zijn, als we met anderen delen zullen we veel gelukkiger zijn.

Als iedereen solidair zou zijn zullen er  minder mensen zijn die extreem succes hebben, maar ik denk dat die mensen dan ook gelukkiger zullen zijn. Ik denk ook dat succes niet altijd goed is. Je kan niet gelukkig zijn door al heel je leven succes te hebben. Ik denk dat je pas echt gelukkig kan zijn als je een ongeluk hebt, want dan pas besef je hoeveel het leven waard is.

Ik vind dat onderwijs de jongere niet mag laten het gevoel geven dat succes op economisch vlak het belangrijkst is ,maar dat kunnen omgaan met andere veel belangrijke is en een veel grotere waarde is dan materiële waarde. Onderwijs moet mensen echt leren omgaan met mislukkingen en leren dat succes niet alles is. 

1 opmerking:

  1. Misschien een beetje te negatief voorgesteld. Werken in een fabriek op vandaag, de arbeiders hebben ook inspraak en rechten die hier veelal worden gerespecteerd. Voldoening in je werk is één maar elke dag kunnen thuiskomen, je van de zaak waar je werkt dan niet meer moeten aantrekken en een mooi loon ontvangen is ook niet mis. Het is niet omdat je voor een baas moet werken dat je daarom niet gelukkig kan zijn. Als de zaak van de baas niet draait zal die er ook niet gelukkig bijlopen.
    Over het mislukkeling voelen na iets wat tegensloeg is een beetje eigen aan de leeftijd. Bij het ouder worden leer je dat wat meer relativeren. Wanneer er een deur toe gaat, gaat er altijd een ander terug open. Je weet nooit vooraf wat er op je weg voorvalt.

    BeantwoordenVerwijderen